Гүвээ дамнаж торомтой ингэ
Гүйлгэн холын зэрэглээнд уусна
Агь шимсэн униарт
Харц унаган сөгдөж
Аргамжаатай ботго
Гадсаа сугартал буйлна
Илүү сартай зунаар
Элс адгаж нуриглана
Их газрын мэлмий
Чийг мөрөөсөн уужирна
Салхи хуургинаж
Тэнгэр эвгүйтнэ
Саамширсан ингэ
Тэртээх алсад буйлна
Ингэ ботгоны
Эгшиглэнт буйлаанд
Илбэн цэнхэр говь
Нар аргамжиж дуу жаргаана
...Хайраа нууцлан ханьдаа хадгалсан
Сэтгэлээ дээдлэн сүүндээ самарсан
Нараа гэж намбатай бүсгүй
Намрын дунд сар шиг налгархан бүсгүй
Толио суусан амрагаа нуусан
Томоо болсон айлын бэр
Саалийн зэлнээ согоо шиг дүүхэлзээд
Сарны туяанд солонгорч үзэгдэнэ
Нараа гэж эр хүн шиг гүдэсхэн бүсгүй
Нарс шиг гоолиг эрэмгий бүсгүй
Төрөхөөс эхлээд хөдөөний бүсгүй
Төлөв даруу одооны бүсгүй
Ус нутгийн харчуул харцаа шидэж
Учрахын заяа авъя гэтэл
Хайраа нууцлан ханьдаа хадгалж
Сэтгэлээ дээдлэн сүүндээ самарсан
...Их их өвс давалгаална
Эрчлэх их далайг санагдуулна
Хавартаа шувуудын ганганааг анирлан
Хайр нэхэн чулуунын шивнээг аргадана
Цаг цагийн аяс намуухан урсана
Цайлган сэтгэлийн нар тунарна
Цалгиа мөнгөн одод цацлын хээ шаглана
Цаглашгүй мөрөөдлийн гэгээн очис задарна
Их их өвс давалгаална
Энэ цагийн аяс даруухан урсана
Хөх хөх өвсөөр чөдөрлөн
Хүмүүн заяанд үлгэр хэлхэж орхино
...Тэртээд одод гялалзана
Тэнгэрт очис мэт улалзана
Тэнд миний од бий
Тэнгэрлэг онгодын минь сүлд бий
Гал шиг час улаан
Ганцхан од бий тэр минийх
Хосгүй тэр од
Найргийн минь эгшиглэн
Хорвоод амьд явах
Насны минь агшинхан
Үнэнийг хэлэх гэж
Зүрхэнд минь цохилдог
Үүнийхээ төлөө
Шүлгэнд минь дүрэлздэг
Тэр од зөвхөн минийх
Тэнэмэл солир болон харвана даа
Хэзээ ч билээ бүү мэддээ
Өлзийгөө өргө
Тэр миний од
Тэнгэртээ байг
...Харахад энгийн цэрэг эр
Хатуу хүтүүд ч эрэлхэг сүр
Морьтойн хэрэг бүтээх
Монгол цэрэг
Эх оронтойн ааг
Эр цэрэг
Өргөсөн тангараг шигээ
Элгэн халуун үнэнч
Өөрөө үхэхээс ч буцахгүй
Эрийн шийр
Морио үлдээсэн
Монголоо үлдээсэн
Эх орноо үлдээсэн
Эвийн эгнээ эр цэрэг
Бичлэг тандагч